Serebral Palsi

Serebral palsi (SP), diğer adıyla beyin felci, doğum öncesinde, sırasında veya sonrasında merkezî sinir sisteminin hareket işlev alanlarının hasar görmesinden dolayı oluşan, beyin ve kaslar arasındaki iletişimi etkileyerek vücudun hareket ve duruşunda kalıcı bir eşgüdüm bozukluğuna yol açan bir terimdir. Serebral palsi kas hareketlerini etkilemekle birlikte, kaslardaki ya da sinirlerdeki bir problemden kaynaklanmaz. Beynin, kas hareketlerini kontrol eden bölgelerinde söz konusu olan anormalliklerden kaynaklanır. Beynin oksijensiz kalması sonucu olabileceği düşünülmektedir. Hastalık değildir, tedavisi yoktur, ancak etkisinin en aza indirilmesi söz konusudur. Bu da fizyoterapi, ergoterapi, çocuk gelişim uzmanının hazırladığı gelişim destek programları ve aileye vereceği danışmanlık, cerrahî müdahaleler ve medikal cihazlama ile sağlanır.

Serebral palsiye neden olabilecek risk faktörlerinden bazıları şunlardır:

*Gebelikte madde ya da ilaç kullanımı
*Gebelikte yetersiz beslenme
*Gebelikte geçirilen enfeksiyonlar
*Çoğul gebelikler
*Prematüre doğum
*Düşük doğum ağırlığı
*Doğum sırasında bebeğin beynine yeterli oksijen gitmemesi
*Menenjit (beyin zarı iltihabı)
*Beyin kanaması
*Kafa travmaları

Bu tarz risk faktörleri görülen bebeklere fiziki muayene ile tanı konulur. Fakat bebek 6 ile 12 aylık olana kadar tanı konulamaz. Bu süreç içerisinde ebeveynlerin çocuklarını gözlemlemeleri ve gelişiminde en ufak bir sapmaya şahit olduklarında doktora başvurmaları gerekmektedir.

Serebral palsinin başlıca belirtileri şunlardır:

*Kollarda veya bacak kaslarında abartılı refleksler
*Görme, duyma ve konuşma bozuklukları
*Salyasını tutmakta güçlük çekme
*İnce ve kaba motor kaslarda gerilik
*Göz bebeğinde düzensiz titremeler
*Yürümede bozukluk

Her engel grubunda olduğu gibi serebral palside de erken tanı ve erken müdahale önemlidir. Serebral palsi görülen çocukların eğitimindeki öncelikli amaç uygun tedavi ve rehabilitasyon yaklaşımları ile çocuğun kazanabileceği en üst bağımsızlık düzeyini kazanmasıdır.